Annapurna Circuit 2012

Bardzo wysoko... Acute Mountain Sickness (AMS) czyli choroba wysokościowa to jeden z najpoważniejszych problemów na trasie. Każdy na nią może zapaść bez względu na wcześniejsze doświadczenie, kondycję fizyczną, płeć czy wiek. Wszystko zależy od predyspozycji organizmu, stopnia aklimatyzacji i stanu zdrowia - i zdaniem niektórych - także psychiki. AMS nie jest jedną konkretną dolegliwością, a zespołem chorobowym spowodowanym brakiem adaptacji do warunków panujących na dużych wysokościach. Z reguły pojawia się na wysokościach powyżej 2500 m n.p.m., gdzie dostępność tlenu w powietrzu, ze względu na rozrzedzenie atmosfery, zaczyna być za mała na potrzeby organizmu człowieka. U osób wyjątkowo wrażliwych i niezaaklimatyzowanych pierwsze objawy mogą pojawić się już na wysokości około 1500 m n.p.m. Są to ból głowy, nudności, wymioty. Później pojawiają się także osłabienie, brak apetytu, zawroty głowy, problemy z zaśnięciem. W stanach krytycznych dochodzi obrzęk mózgu i płuc. Jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie kroki, czyli zejście na niższą wysokość, choroba ta kończy się śmiercią. Brzmi przerażająco, ale jest to jeden z aspektów tego trekingu. Od poznanych na trasie nepalskich przewodników dowiedzieliśmy się, że każdego roku zdarzają się przypadki śmierci pośród turystów ignorujących niepokojące symptomy. Wspinaczka po lodzie z Thorung Phedi do High Camp

Jak zatem uniknąć AMS? Rozwiązanie jest w zasadzie proste - należy chodzić po górach "z głową", dbając o prawidłową aklimatyzację, pijąc więcej płynów niż normalnie oraz nie lekceważyć żadnych objawów choroby.

Najwyższym punktem na trasie jest przełęcz Thorung położona na wysokości 5416m. n.p.m. Jest to wystarczająco wysoko, aby nabawić się poważnych problemów. W zasadzie należy wzmóc czujność po przekroczeniu wysokości 3000m, mijając miejscowości Lower Pisang czy Humde. Manang lub Braga są dobrymi miejscami aby zatrzymać się na dzień dłużej w celach aklimatyzacyjnych.

Podstawowe zasady unikania AMS to:

• Powyżej 3000m. n.p.m. należy stopniowo nabierać wysokości, kontrolując sumę wniesień pokonanych w jeden dzień. Raczej nie zaleca się wnoszenia więcej niż 500 metrów w jeden dzień.
  
• Należy pić więcej niż przeciętnie
  
• Tempo marszu powinno być wolne, ale stabilne.
• Powinno się unikać picia alkoholu, palenia papierosów
• Warto spożywać czosnek, który tradycyjnie uznawany jest jako pomocny w walce z chorobą wysokościową.
• Nie należy bagatelizować żadnych sygnałów wysyłanych przez nasz organizm.
• Sugeruje się jeden dzień aklimatyzacyjny po pokonaniu każdego 1000 metrów wysokości.
• Tradycyjnie zaleca się dzień aktywnego odpoczynku w czasie pobytu w Manang lub Braga.
• W czasie dnia aklimatyzacyjnego zaleca się spacer 500 - 700 metrów wyżej, po czym powrót na noc na niższą wysokość.
• Po dotarciu do Yak Kharka czy Thorung Phedi zaleca się podejście 300 - 500 metrów i pozostanie na tej wysokości około godziny po czym powrót w dół.
• W przypadku stwierdzenia niepokojących objawów należy odpocząć, pijąc dużo gorących płynów. Jeżeli objawy nie ustąpią po 1-2 godzinach należy BEZWGLĘDIE ZEJŚĆ NIŻEJ !!!