Annapurna Circuit 2012

Pierwszy raz w Nepalu byłem w 2003 roku. Odbyłem wtedy pełny treking z Jiri do bazy pod Mt. Everestem. Obiecałem sobie wtedy, że obejdę Annapurnę tak szybko jako to będzie możliwe. Od tego czasu wielokrotnie byłem w Nepalu, ale marzenie trekingu w regionie Annapurny spełniło się dopiero dziewięć lat później.

W szczycie sezonu ceny stają się jeszcze wyższe niż te podane w niniejszym opracowaniu. Poniżej przestawiam pewnego rodzaju symulację kosztów. Załóżmy, że zjadamy każdego dnia 3 proste posiłki: Śniadanie: owsianka z herbatnikami: 180Rs., kubek czarnej herbaty: 35Rs. Obiad: zupa z kluskami: 180Rs.

liczba dni w górach: 19 łączny przebyty dystans: 202km (pieszo: 148km, jeepami: 54km - w tym na dachu: 16km)początek pieszego treku: Bhulbhule (840m n.p.m.)koniec treku: NayaPul (1070m n.p.m.)najniższy punkt na trasie: Bhulbhule (840m n.p.m.)najwyższy punkt na trasie: Thorung La (5416m n.p.m.)

Z całą pewnością wychodząc na szlak należy mieć przygotowany zapas rupii nepalskich na cały okres treku. Jedyny bankomat na szlaku znajduje się w Jomsom. Pieniądze można zaś wymienić w bankach w Chame, Manang, Muktinath i Jomsom.

XXI wiek zdecydowanie dotarł i do tej części świata. Elektryczność dostępna jest na całej długości szlaku dookoła Annapurny, ale dostęp do prądu najczęściej jest limitowany i odpłatny. Praktycznie nie ma gniazdek elektrycznych w pokojach. Wszelkie ładowanie baterii odbywa się w jadalni lub kuchni.

Na trasie widzieliśmy całkiem sporo samotnie podróżujących osób, ale taka forma zmagania się z Himalajami jakoś do mnie nie przemawia. Podróżowanie w grupie zapewnia chyba większe bezpieczeństwo. Zdecydowana większość poznanych na trasie osób poruszała się w towarzystwie lokalnego przewodnika oraz tragarza.

W mojej ocenie, trudnością treku dookoła Annapurny jest sama przełęcz Thorung położona na wysokości 5416m. n.p.m. To już duża wysokość i liczba zagrożeń jest całkiem adekwatna do wysokości. Przyjęło się, że treking dookoła Annapurny powinien odbywać się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Acute Mountain Sickness (AMS) czyli choroba wysokościowa to jeden z najpoważniejszych problemów na trasie. Każdy na nią może zapaść bez względu na wcześniejsze doświadczenie, kondycję fizyczną, płeć czy wiek. Wszystko zależy od predyspozycji organizmu, stopnia aklimatyzacji i stanu zdrowia - i zdaniem niektórych - także psychiki.

To, że udając się za granicę powinniśmy mieć ze sobą ubezpieczenie zdrowotne jest jasne i oczywiste. Góry jednak rządzą się swoimi prawami, zwłaszcza tak wysokie góry. Należy rozważyć posiadanie dodatkowego ubezpieczenia obejmującego ratownictwo wysokogórskie czy wręcz ewakuację lotniczą.

Na całej trasie, w większych miejscowościach natrafić można na sklepy. Mają w ofercie głównie produkty spożywcze lub przemysłowe (dla lokalnych społeczności). Łatwo w nich zaopatrzyć się w dodatkowe jedzenie lub napoje. Ceny (po lekkim targowaniu się) są niemal zawsze niższe niż tych samym produktów oferowanych w hotelikach.

W zasadzie sam szlak nie jest oznakowany (tak jak to ma miejsce na przykład w Tatrach), ale nie ma też chyba takiej potrzeby. Ścieżki są dobrze widoczne i raczej trudno się zgubić. W miejscach problematycznych zawsze gdzieś na kamieniu czy murku namalowana jest strzałka wskazująca drogę. Właściwe oznakowanie dostępne jest na tzw.

Jeszcze całkiem niedawno, wyjazd do Nepalu (a zwłaszcza na treking) nie był ogromnym wyzwaniem finansowym. To się już niestety zaczęło zmieniać. Od czasu, kiedy krajem rządzą komuniści podatek goni podatek, ceny rosną w zastraszającym tempie a coraz częściej daje się widzieć oznaki centralnego planowania.

Treking dookoła Annapurny jest o tyle trudny, że jego trasa wiedzie przez niemal wszystkie możliwe piętra klimatyczne, a całość trekingu to przynajmniej 16 dni marszu, w czasie których pokonuje się około 13km deniwelacji. Wszystko to sprawia, że turysta musi być przygotowany ekwipunkowo na różne ewentualności.

Jakby na to nie patrzeć, region Annapurny to są góry i to wysokie. Łączność zarówno telefoniczna jak i internetowa jest bardzo ograniczona. Internet Na wiosnę 2012 nie było czegoś takiego jak kawiarenka internetowa na obszarze przed przełęczą Thorung. Dostęp do Internetu był tylko w Manang.

Treking dookoła Annapurny nie odbywa się po dziewiczych górach lecz po odwiecznych szlakach handlowych, którymi zarówno kupcy jak i pielgrzymi przemierzali Himalaje. Na tych szlakach, nie rzadziej niż co 2 godziny znajdują się mniejsze lub większe wioski. W każdej z nich budowane były schronienia dla podróżnych, które w ostatnich dziesięcioleciach ewoluowały do miana hotelików przyjmujących zachodnich trekkerów.

Jedną z najciekawszych rzeczy w trakcie trekingu na tej trasie jest fakt, że pokonuje się wszelkie możliwe piętra klimatyczne i roślinne. Od tropikalnych lasów, przez piętra lasów iglastych po lodowe pustkowia i granicę wiecznego śniegu. Co więcej, krajobraz, przyroda i warunki klimatyczne przed przełęczą Thorung są zupełnie inne niż te po drugiej stronie.

To, że droga dla samochodów terenowych stała się stałym elementem krajobrazu okolic Masywu Annapurny jest faktem. W dolinie Rzeki Marsyangdi (wschodnia część regionu), na wiosnę 2012 roku, samochody terenowe docierały do wsi Chyamche, ale zaawansowane prace przy budowie drogi widać było aż do Dharapani.

Aby wyruszyć na szlak trzeba posiadać dwa dokumenty: wykupiony entry permit do ACAP (Annapurna Conservation Area Project) oraz tzw TIMS (Trekker's Information Management System). Pierwszy to nic innego jak zwykły bilet wstępu do parku narodowego (chociaż region Annapurny parkiem narodowym nie jest).

Jeszcze parę lat temu, treking dookoła Annapurny rozpoczynał się w Besi Sahar. Dojechać tam można bezpośrednim autobusem z Kathmandu lub Pokhary. Autobusy z dworca Gongabu w Kathmandu odjeżdżają o 06:30, 07:10, 08:45, 10:00 i 11:30. Przejazd zajmuje około 6,5 godziny i kosztuje 350 rupii. Można też dotrzeć turystycznym autobusem do miejscowości Dumre (leżącej na trasie pomiędzy Kathmandu i Pokharą) i dalej lokalnym autobusem do Besi Sahar.