Rzeki Sri Lanka biorą swój początek w centralnej, górzystej części kraju i płyną promieniście w kierunku wybrzeży. Większość z nich jest krótka. 16 największych rzek ma ponad 100 km długości, wody 12 z nich to około 75% przepływu w całym kraju.

Najdłuższą rzeką jest Mahaweli Ganga (w języku syngaleskim nazywana "wielka rzeką piaszczystą") - mierzy 335 km. Jej dorzecze zajmuje około 16% całej powierzchni kraju (10 448 km2) i jest największym ze 103 dorzeczy na wyspie. Mahaweli bierze swój początek na Płaskowyżu Hatton, na zachodniej stronie górzystej części Sri Lanki. Płynie przez obszary plantacji herbaty i kauczuku a w pobliżu Kandy zmienia kierunek na północny, potem na północno - wschodni i łączy się ze swoim największym dopływem Amban Ganga. Dalej, płynąc nizinami, uchodzi do wód Zatoki Bengalskiej w pobliżu Trincomalee. Jest jedyną stałą rzeką płynącą przez suchą część kraju.

Południowo - zachodnia strona wyspy ma siedem głównych dorzeczy, których obszar waha się od 620 do 2 700 km2. Te rzeki to: Kelani Ganga (2 292 km2), Kalu Ganga (2 719 km2), Maha Oya (1 528 km2), Attanagalla Oya (736 km2), Gin Ganga (932 km2), Nilwala Ganga (971 km2) oraz Bentota Ganga (629 km2). Tylko 17 ze 103 obszarów dorzeczy przekracza 1 000 km2. Poza dorzeczem Mahaweli, tylko 4 inne przekraczają 2 500 km2. Trzy z nich: Deduru Oya, Kala Oya i Malwatu Oya, są rzekami strefy suchej i tylko Kalu Ganga płynie w wilgotnej części kraju. Całkowity spływ na Sri Lance jest oceniony w 49,2 km3/rok.

Jakkolwiek południowo – wschodnia część Sri Lanki jest nazywana „wilgotną strefą” tak pozostała część kraju z powodu małych opadów posiada tylko kilka stałych rzek.
Wiele tak zwanych "rzek" to zwykłe strumyki, które prawie całkiem wysychają w porze suchej, z wyjątkiem rzek w strefie wilgotnej, gdzie są one duże przez cały rok. Rzeki stałe określa się słowem „ganga", natomiast rzeki okresowe nazywane są: "oya" po syngalesku, lub "aru" w jezyku tamilskim.

Na obszarach wyżej wyniesionych, rzeki napotykając na swojej drodze przeszkody torują sobie drogę rzeźbiąc skały bądź też tworząc katarakty i wodospady. Po dotarciu na pas równin zwalniają i meandrując płyną szerokimi dolinami zalewowymi, tworząc delty. Rzeki w górnym biegu są zwykle bardzo szybkie, dzikie i nieżeglowne, w dolnym biegu "zwalniają" a w okresie zwiększonych opadów często odnotowuje się tam wylewy.

Na niektórych rzekach wybudowano hydroelektrownie i systemy nawadniające. Na północy, wschodzie i południowym - wschodzie rzeki zasilają liczne sztuczne jeziora i rezerwuary, w których magazynuje się wodę w czasie pory suchej. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych stworzono projekt bodowy na Mahaweli Ganga i rzekach sąsiadujących, systemu zapór, dzięki którym wzdłuż ich biegu powstają duże jeziora.

Kilkaset kilometrów kanałów, (większość zbudowana przez Holendrów w XVIII w.) łączy środek kraju z południowym – zachodem.

Zasoby słodkiej wody były intensywnie wykorzystywane już od czasów starożytnych. Woda, dzięki płytkim, otwartym studniom była eksploatowana w prawie wszystkich rejonach kraju. Na Sri Lance znajduje się około 15 000 studni.

Jakość wody gruntowej jest ogólnie dość dobra i stosunkowo stała przez rok. Jednakże, w części północnej i północno - zachodniej kraju notuje się w wodzie nadmierną koncentrację żelaza i azotanów. Powodem tego jest nieodpowiednia gospodarka rolna i nawożenie. Ponadto, z powodu niekontrolowanego zużycia wody gruntowej w gospodarstwach domowych i dla celów rolniczych w rejonach nadbrzeżnych zdarzały się wpływy słonej wody morskiej.

Latasz samolotami? Chcesz dowiedzieć się ile godzin spędziłeś łącznie w powietrzu? Jaki pokonałeś dystans i ile razy okrążyłeś równik? Do jakich krajów latałeś i jakimi samolotami...? Zobacz nową funkcjonalność transAzja.pl: Mapa Podróży
Narzędzie pozwala na zapisanie w jednym miejscu zrealizowanych podróży lotniczych, naniesienie ich tras na mapie oraz budowanie statystyk. Wypróbuj już teraz!