ZA CHINY LUDOWE!!!

Wtorek, 10.01.2012, godzina 17.00 czasu lokalnego.

Podróż samochodem z Shenyang do Liaoyang zajęła około godziny. Tyle wystarczyło, aby przeżyć pierwszy szok kulturowy. Sprawa dotyczy przepisów ruchy drogowego a raczej ich braku. Jedziemy w totalnych ciemnościach, środkiem wyboistej drogi. Kierowca nagminnie używa klaksonu. Trąbi na rowerzystów (żaden nie używa świateł, odblasków itp.), pieszych, wymija samochody prawą stroną, jedzie po chodnikach, wyprzedza na trzeciego, stale używa długich świateł. Oto nasza wymarzona Azja, w końcu sami tego chcieliśmy...

Pierwszy spacer po mieście nie należał do przyjemnych. Trudnością okazało się być zwykłe przechodzenie przez jezdnię. W naszym wcześniejszym rozumieniu, praktycznie niemożliwe do zrealizowania. Brak sygnalizacji świetlnej dla pieszych w połączeniu z ogromnym natężeniem ruchu stwarza ekstremalnie trudne warunki dla przechodniów. Biorąc pod uwagę fakt, iż kierowcy bezustannie walczą o miejsce na drodze, zmieniają pasy nie używając migaczy, jeżdżą pod prąd, pierwsze próby przejścia przez ulicę dostarczyły ogromnych emocji. Jednym ze sposobów przedostania się na drugą stronę ulicy okazało się zbieranie ludzi w grupę. Wchodząc jednocześnie na drogę, wymuszają zatrzymanie się wszelakich pojazdów; autobusów, samochodów, riksz, rowerów, bardzo cichych rowerów elektrycznych.

Wszędzie stoją zaparkowane samochody. Ku mojemu zdziwieniu, bardzo dobrych marek (głównie Audi, Mercedes, Volkswagen, Toyota, Honda). Są miejsca, gdzie krawężnik pozostaje jedynym skrawkiem przestrzeni dla poruszającego się pieszego.

Lekcja wyciągnięta z dzisiejszego dnia: mieć oczy i uszy szeroko otwarte!! Tutaj nikt nie ustąpi miejsca pieszemu!! Co więcej, kierowcy widząc na ulicy pieszego, nie zwracają na niego żadnej uwagi. Nie zwalniają, nie zachowują bezpiecznej odległości. Lawirowanie pomiędzy pędzącymi samochodami przypomina słynną grę komputerową Frog. Albo dostosujesz się do zasad, albo....game over.

W Chinach jest aż 20% wypadków śmiertelnych na drodze z ogólnej liczby na całym świecie...

Ruszam w miasto. Drugie podejście.

Czterokrotna próba wymiany pieniędzy (w recepcji hotelowej, w Bank of Liaoyang, Bank of China, ICNC) skończyła się fiaskiem. Z pomocą przyszła nieznajoma kobieta, wyciągając plik juanów... O szczegółach tajemniczej transakcji nie będę pisać. Dodam tylko, że takich kobiet jest więcej na mieście i łatwo je odszukać.

Instynkt samozachowawczy podpowiada im, aby trzymać się głównych ulic. Wśród przechodniów wywołuję ogólne zdziwienie. Nikt nie przechodzi obojętnie. Czuję na sobie wzrok, czasami dość uciążliwy. Reakcje są skrajne, od zdziwienia poprzez salwy śmiechu. Rodzice pokazują mnie palcami swoim dzieciom, nastolatki chcą sobie robić zdjęcia (najprawdopodobniej chwaląc się znajomym zdjęciem z dziwną dziewczyną). Młodzież bardzo uważnie się mi przygląda, zaglądając, np. do koszyka z zakupami. Szczególnie zaniepokojone spotkaniem ze mną wydają się być osoby starsze. Wystarczy uśmiech i miłe spojrzenie, aby wywołać na ich twarzach lekkie zakłopotanie.

Jednego nie można Chińczykom zarzucić- są bardzo mili i uczynni. W sklepach nie narzucają się, nie nagabują. Są jedynie ciekawymi innej kultury, obserwatorami. Nikogo ten fakt nie powinien dziwić, w końcu ...zimne tereny północnego wschodu, dawniej znane jako Tataria lub Mandżuria są najrzadziej odwiedzanymi przygranicznymi regionami Chin. hehe.

W centrum miasta widać wylane na chodniki ścieki, resztki z obiadów, itp. Nierzadko obserwuje się spluwających na ziemię Chińczyków. Ku mojemu zdziwieniu robią to zarówno osoby starsze jak i młode, modnie ubrane kobiety, które powiedzmy sobie, zapomniały spakować do torebki chusteczkę higieniczną...Ot tak, publicznie wentylują małe noski. ..Zabawne.

Jedna z technik przyrządzania posiłków w restauracji polega na własnoręcznym ich upieczeniu nad ogniem Jak najszybciej poznać zwyczaje kulinarne Chińczyków?

Otóż odpowiedź jest prosta: należy stołować się w rozmaitych restauracjach, odrzuciwszy myśl, że coś może być niejadalne.

W ciągu tygodnia nasze kubki smakowe poznały milion nowych wariacji smakowych! Jestem zafascynowana tutejszą kuchnią! Po powrocie do kraju stanie się dla mnie źródłem inspiracji, to pewne.
Pierwsze kroki w kuchni stawiamy z trójką przesympatycznych Chińczyków. Odwiedzamy różne miejsca, smakujemy nowych potraw, uczymy się jeść pałeczkami (po raz kolejny sprawdza się powiedzenie, że ćwiczenie czyni mistrza).

Kolacje z naszymi chińskimi kolegami to również uczta dla oczu! Najczęściej siedzimy w oddzielnej sali, po środku znajduje się jedynie okrągły stół z krzesłami. Kelnerka wykłada na szklaną, obrotową płytę kolejne potrawy. Jest wśród nich m.in.: zupa Wodny bukiet (w której samemu gotuje się plastry wołowiny, tofu, warzywa, owoce morza, grzyby), ryby, ostrygi, kuleczki wegetariańskie, grillowana sałata, kaczka po pekińsku, jagnięcina na chipsach, pieczone larwy (o smaku lekko orzechowym), korzeń lotosu, pędy bambusa (w całości), wodorosty, pierożki gotowane na parze z krewetkami, półprzezroczysty makaron, chińskie ciasto ryżowe, plastry mięsa, gorący kociołek z wołowiną, pączek na słono czy też koreański przysmak tj. zimny makaron zalany czymś w rodzaju kompotu z pływającym jajkiem, świeżym ogórkiem, krewetkami, gruszką i arbuzem.

Każda misternie przygotowana potrawa dostarcza nowych, nieznanych wcześniej smaków. Brakuje nam określeń, do których moglibyśmy porównać owe smaki. Poddajemy się chwili i próbujemy rzeczy, po które nigdy wcześniej byśmy nie sięgnęli.

Spotkania przy okrągłym stole to również znakomita okazja do poznania kilku faktów związanych z chińską kuchnią, np. cenniejsze w Chinach jest mięso z kością (nikt nie je idealnie odfiletowanych piersi kurczaka), zupę podaje się na sam koniec, wysoce cenionym produktem są wina importowane z Europy, do posiłków serwuje się m.in. ciepłe napoje, np. gorącą wodę.

Kosztujemy również regionalnych trunków, piwa i 52 % napoju wyskokowego.

W salach obok nas siedzą chińskie rodziny. Panuje hałas i gwar. W powietrzu unosi się zapach tytoniu (nigdzie nie obowiązuje zakaz palenia, rocznie milion Chińczyków umiera z powodu palenia papierosów). Od naszych chińskich współtowarzyszy dostajemy radę, aby nie kosztować potraw serwowanych przez ulicznych sprzedawców i kupować mięso jedynie w pobliskim Carrefurze (wtedy ma się pewność skąd pochodzi...). Smacznego!