Szlakiem samotnika

We wtorek postanowilem wsiasc na jeden ze slynnych przeladowanych promow i poplynac do Barisal (9 godz.). Moje pojawienie sie na promie wzbudzilo oczywiste poruszenie, szczegolnie, ze wybralem tzw. deck class czyli najnizszy poklad. Jako ze prom plynal cala noc trzeba bylo sobie zorganizowac kawalek miejsca na podlodze i rozlozyc jakies poslanie zaznaczajac tym samym "swoje terytorium". Aby opisac cala historie mojej promowej przygody musialbym poswiecic na to dobrych pare stron. Tak w skrocie: interweniowala ochrona, bo zebralo sie wokol mnie tyle ludzi, ze blokowali przejscie, mialem osobistego rzecznika, ktory tlumaczyl nowo podchodzacym a zagadujacym do mnie w bengali, ze:

nie mowie w ich jezyku,
skad jestem,
gdzie plyne,
jakie sa moje dalsze plany podrozy,
dlaczego nie wzialem kabiny w I klasie...

Musialem schowac aparat, bo na jego widok robilo sie takie zbiegowisko, ze znowu ochroniarze byli w akcji. W pewnym momencie myslalem, ze wloza mi kolo ratunkowe i wyrzuca za burte, bo przeze mnie mieli tylko wiecej roboty. Ja wiem, ze to wszystko wydaje sie niewiarygodne, ale tak naprawde bylo. No normalny cyrk. Jesli ktos chcialby przezyc takie lub inne przygody - zapraszam do Bangladeszu.

O 5.30 doplynelismy do Barisal, potem autobus do Jessore, tam nocleg i nastepnego dnia pojechalem do Benapol tuz przy granicy z Indiami. Z tak skomplikowana procedura jak przy przekraczaniu granicy miedzy Bangladeszem a Indiami nie spotkalem sie nigdzie. Zebranie wszystkich pieczatek i podpisow zajelo mi dobra godzine.

Spod granicy pojechalem autobusem do Kalkuty, tam 6 godzin czasu wolnego i o 23.45 pociag do Madrasu - 30 godz. Masakra. Wlasnie jestem w Madrasie, nocuje w jakims kolejnym parszywym miejscu. Pierwsze pol godziny musialem poswiecic na wybicie ok. 30 komarow, ktore zajely moj pokoj wczesniej ode mnie.

Moje najblizsze plany: od 10 do 24 listopada bede na Sri Lance. Wylatuje jutro tanimi liniami Air India Express.