Małe Karaiby - gastropoda

W drodze powrotnej z Małych Antyli do domu zatrzymuję się na 4 dni w Toronto. CNN Tower i Casa Loma reklamowana jako jedyny prawdziwy zamek w Kanadzie to dwa główne punkty mojego programu w tym mieście nie różniącym się zasadniczo od typowych miast Ameryki Północnej.

Ostatnią noc spędzam w górach. Dobiega końca pobyt na Małych Antylach. To niezły obszar na pobyt w czasie europejskiej zimy, niestety dość drogi.

Mając już dość tłumów ruszam z Marigot na szlak pieszy wiodący głównym pasmem niewysokich gór.

Mając kilka dni do wylotu z Małych Antyli wybieram się na wędrówkę pieszą. W Sint Maarten przechodzę główną strefę hotelową.

Z lotu ptaka Wyspy Dziewicze wyglądają wyjątkowo atrakcyjnie, bo jest ich dużo i są w bliskiej odległości jedna od drugiej. Wyspy są górzyste i mają urozmaiconą linię brzegową. Pomiędzy wyspami pływają liczne jachty, takiej ilości jachtów pływających po morzu nie ma na żadnym z pozostałych akwenów Morza Karaibskiego.

Jedną z najsłynniejszych plaż świata jest Maho. Nie jest ona znana z walorów czysto plażowych, ale z tego, zę nad głowami plażowiczów przelatują lądujące samoloty.

Barths (tak nazywa się wyspę w skrócie) to jedyna wyspa, gdzie prawie nie ma czarnej ludności. Mieszka tu 8500 mieszkańców, prawie sami biali. To wyspa odwiedzana chętnie przez miliarderów (ma tu willę m.in. Rockefeller) i bogatych właścicieli jachtów (akurat w porcie jest jacht warty 300 milionów dolarów USA jakiegoś rosyjskiego miliardera).

Wieczorem powrót z Saba, nocleg na obrzeżach jakiejś osady w górach i rano promem na kolejną wysepkę, na Saint Barthelemy.

Rejs na Saba zaczyna się miło - darmowe napoje do woli, zresztą jest tylko kilku pasażerów. Saba to najmniejsza z odwiedzanych przeze mnie wysp Małych Antyli - ma 13 km2. Wydawałoby się, że 4 dni to aż nadto i że można by się nudzić, szczególnie , że nie ma tu ani jednej plaży, ale nie.

Na wyspę Saba i na wyspę Saint Barthelemy tańsze są promy z Sint Maarten, więc przemierzam wyspę z północy na południe, by następnego dnia wypłynąć na maleńką Saba.

Sint Maarten / Saint Martin to dobra baza wypadkowa do sąsiednich wysp.

Ale spokój i cisza po gwarnym Sint Maarten / Saint Martin. Anguilla to długa i wąska wyspa koralowa, a więc płaska. Są tu chyba najpiękniejsze plaże Karaibów. Dostać się tu jest łatwo kursującym co 45 minut z Marigot promem.

Wyspa Sint Maarten / Saint Martin jest bardzo gęsto zaludniona - ok. 900 osób na km2. Biorąc pod uwagę, że sporą część zajmują niezamieszkałe góry, że w okresie sezonu jest tu sporo wczasowiczów i że dziennie zawija tu 4-5 statków pasażerskich (przynajmniej 10 000 gości) to można sobie wyobrazić, jaki jest tu harmider i ruch.

Przylatuję na lotnisko Princess Juliana w części holenderskiej i pieszo przechodzę do części francuskiej.

Sint Eustatius to gmina holenderska. Jest tu tylko jedna miejscowość - Oranjestad. Fort w centrum miasta, ruiny kościoła i kilka kilometrów dalej fort de Windt z którego widać doskonale Saint Kitts - to zwiedzam pierwszego dnia. Drugi dzień to wulkan Quill i obejście południowej części wyspy.

Dwa loty w ciągu dnia - jeden z Saint Kitts na Sint Maarten, drugi dalej na Sint Eustatius.

Z Nevis na Saint Kitts przeprawiam się lokalnym promem przez niewielką cieśninę między tymi wyspami. Pierwszą noc na Nevis spędziłem na plaży z widokiem na Saint Kitts, zaś pierwszą noc na Saint Kitts również na plaży z widokiem na Nevis. Chyba najpiękniejszym krajobrazowo jest dla mnie wąski i górzysty półwysep o długości blisko 20 km, którym idę ku stolicy.

Lot na Nevis trwa zaledwie kwadrans. Nevis to okrągła wyspa utworzona przez jeden wulkan.

Wracam na Antigua i obchodzę ją na pieszo od czasu do czasu korzystając z uprzejmości kierowców. Wyspa ma dużo zatoczek wcinających się głęboko w ląd i ten krajobraz jest widowiskowy.

Montserrat to wyspa o powierzchni 102 km2 i liczbie ludności 4800. Ponad 60% wyspy jest strefą zamkniętą z powodu spustoszenia jej przez wybuch wulkanu Soufriere Hills w 1997. Była stolica Plymouth została zasypana popiołami i lawą piroklastyczną, a ludność ewakuowana. Marsz w pobliże Plymouth od strony zachodniej i do zasypanego lotniska po stronie wschodniej to najciekawsze dla mnie fragmenty pobytu.

Przylatuję tu z Guadeloupe i jestem tu tylko jeden dzień wypływając pod wieczór promem na Montserrat.

Guadeloupe składa się z szeregu wysp. Dwie największe to Grande Terre i Basse Terre leżące bardzo blisko siebie - oddziela je jedynie wąski przesmyk wodny (ok. 50 m szerokości) zarośnięty namorzynami. Grande Terre jest dość płaską wyspą koralową, Basse Terre wulkaniczną wyspą pełną gór.

Z Martinique na Dominica płynę promem. Problemem na wyspach Małych Antyli jest konieczność posiadania biletu wyjazdowego, co jest skrupulatnie sprawdzane zarówno przez urzędników państwa, które opuszczam, jak i kraju do którego wjeżdżam. Na wyspę Dominica przeznaczyłem tydzień i po kilku dniach wiedziałem, że to o wiele za mało.

Krótki i bardzo drogi lot z Castries na Saint Lucia do Le Lamentin na Martinique. Na tej wyspie spędzam blisko dwa tygodnie dużo chodząc szlakami. W ostatni dzień roku wspinam się w ulewnym deszczu na wulkan Montagne Pelee i przy kraterze w starym domku wulkanologów spędzam noc. Nowy rok po

Saint Lucia to przede wszystkim dwa stożkowe wulkany zwane Piton, będące na fladze narodowej. Tu spędzam święta Bożego Narodzenia. Miejsca na rozbicie namiotu wyszukuję w miejscach, w których pobliżu są ochroniarze.

Pogoda jest kiepska, pochmurno i częste przelotne deszcze. Rejs z Grenada do Saint Vincent wiedzie obok szeregu małych wysp Grenadyn i gdyby była słoneczna pogoda to rejs byłby rajski, choć i tak nie mogę narzekać Na noc wpływamy do marina w Kingstown - stolicy Saint Vincent i Grenadyny. Następnego dnia po południu wypływamy w dalszy rejs wzdłuż zawietrznej strony wyspy.

W Grenada jestem zaledwie kilka dni skupiając się głównie na załatwieniu sobie darmowego rejsu jachtem do Marigot Bay na Saint Lucia. W stolicy Saint Georges jest trochę ciekawych zabytków, choć część z nich jest zniszczona przez wiejące tu niekiedy cyklony.

Z Barbados lecę na Grenada przez Trinidad, bo to tańsza opcja, niż lot bezpośredni.

Przylatuję wieczorem. Barbados jest wyspą koralową o lekko falistym terenie i bardzo gęsto zamieszkałą. Zwiedzam stolicę Bridgetown, przemieszczam się po wyspie głównie na pieszo, choć niekiedy jeżdżę autobusem lub autostopem, bo jestem tu krócej, niż na Tobago. Jest trochę plaż i

Powrót na Trinidad na krótko, bo tego samego dnia lecę na Barbados.

Po zwiedzeniu stolicy Port of Spain płynę promem na Tobago. Na wyspie spędzam wiele dni obchodząc ją wzdłuż brzegów, niekiedy zagłębiając się w górzystą część centralną porośniętą gęstym lasem deszczowym. Nocowanie w namiocie rozbijanym na dziko jest bezproblemowe.

Samolotem Westjet z Toronto ląduję tuż po 7:00 w centralnej części wyspy Trynidad.

Może trochę okrężnie leciałem na Karaiby, ale ta opcja była tańsza, niż lot bezpośredni.