Oman - gastropoda

Trasa: As Seeb - Fanja - Bidbid - Izki -Jabal Mahil - Izki - Nizwa - Tanuf - Misfat - Al Hamra - Ghul - Wadi Nakhar - Al Hamra - Bahla - Jabrin - Bahla - Jabrin - Bat - Dhum - Jabrin - Bisya - Salut - Jabrin - Muscat - Ras al Khiran - Qantab - Al Bustan - Muscat - Az Amrat - Qurayyat - Dibab - Tiwi - Wadi Tiwi - Tiwi - Qalhat - Bilad Sur - Sur - Al Ayja - Al Hadd - Ras al Hadd - Al Hadd - Asilah - Jaalan Bani Bu Ali - Jaalan Bani Bu Hassan - Ad Duamir - Ash Shar Qiyah - Al Mudayrib - Sinaw - Barzaman - Al Jubah - Ad Duqm - Dhahar - Ras Markaz - Dhahar - Al Kahil - Rima - Amal - Marmul - Abud - Thumrayt - Wadi Nirin - Thumrayt - Salalah - Al Baleed - Mirbat - Sumhuram - Taqah - Salalah - Ras Raysut - Salalah - Zayk - Thumrayt - Muqshin - Adam - Jabrin - Ibri - Hafil - Az Zurub - Al Buraymi - Mahadah - Safwan - Al Hatua - Adh Dhahir - Sohar - Liwa - Harmul - Liwa - Sur Al Abri - Sohar - Shinas - Liwa - Sohar - Al Khaburah - Al Qasf - Al Ghizayn - Ar Rustaq - Al Awabi - Nakhal - Barka - Muscat - Mutrah - Muscat - As Seeb Przejechałem ok.

Stolica Omanu to miasto rozciągające się na długości ok. 40 km, nie jest jednak szerokie - w granicach 2-3 km między brzegiem morza a górami. W przeciwieństwie do innych krajów Zatoki Perskiej nie ma tu drapaczy chmur.

Mutrah to jedna z dzielnic Muscat. Corniche to główny deptak.

W Nakhal znajduje się efektownie usytuowany zamek.

Jedno z wielu miasteczek w górach. Stare dzielnice są opuszczane, buduje się nowe domy, dość duże. Wiele rodzin, które spotykałem to rodziny wielodzietne - przeważnie ok. 10 dzieci.

Jedna z większych osad w górach (w przeszłości przez jakiś czas stolica Omanu), gdzie oprócz fortu jest przyjemna oaza, mauzoleum z cmentarzem na wzgórzu i z ładna panorama na okoliczne góry.

Z Sohar dotarłem do osady dwóch domów w górach, a następnego dnia jechałem krótkimi odcinkami od osady do osady wśród gór: najpierw  Al Khaburah, potem  Al Qasf i Al Ghizayn, by w końcu dotrzeć do  Ar Rustaq,.

Po zwiedzeniu Liwa poszedłem na wielokilometrowy spacer plażą w kierunku Abri, potem zawróciłem z powrotem do Sohar. Miałem stąd dwie możliwości - albo jechać dalej wzdłuż brzegu do Muscat, albo okrężną drogą przez góry odwiedzając kilka fortów - wybrałem drugą opcję, choć ruch samochodowy był prawie zerowy.

Przez góry nad morze, najpierw spore Al Sohar według podań miejsce narodzin Sindbada Żeglarza), potem wzdłuż wybrzeża na północ do Liwa, gdzie prawie przy samej plaży stoi odrestaurowany fort.

Z Ibri dojechałem w wieczór sylwestrowy w pobliże granicy z ZEA, w Nowy Rok trafiłem na młodego Omańczyka, który obwiózł mnie po okolicy i ugościł. Na zdjęciu jedna z opuszczonych oaz w górach.

Trasę z Jabrin do Ibri pokonuję szybko prawie nic nie czekając. Jest ostatni dzień roku, ale tego się tu nie odczuwa. Miasteczko w ciągu dnia jest jak wymarłe i dopiero po 16:00 ulice ożywają. Ibri ma dwa forty: jeden po zachodniej stronie miasta przy wjeździe będący w ruinie, a drugi odrestaurowany w centrum.

To pierwsze stare miasto po przejechaniu pustyni z Salalah. Miałem tu znajomego Nassera, którego poznałem kilka dni wcześniej w Sinaw. Serdecznie zapraszał mnie do siebie w gościnę. Gdy przybyłem, od razu na stole pojawiły się tradycyjne suszone figi, świeże owoce i arabska kawa - taki j

Na pustyni wśród piasków jest kilka nowych miast. Mughshin to jedno z nich.

Plażowanie w Omanie jest dość popularne, jest to jednak inne plażowanie niż u nas. Plaże wypełniają się wieczorami, no i oczywiście nikt się nie rozbiera.

Salalah jest największym miastem na południu Omanu. To duży port. Na przylądku jest niedawno zbudowana latarnia morska. W jej pobliżu rozbiłem namiot z rozległym widokiem na Morze Arabskie.

W pobliżu centrum Salalah (ok. 3 km) są ruiny dawnego portu Al Baleed, z którego wysyłano w świat wonności. Szlak wonności znajduje się na liście UNESCO.

Zwiedzając osadę (m.in. dwa forty - jeden na wzgórzu, drugi na dole) zostałem zaproszony na przejażdżkę przez dwóch młodzieńców. Po objechaniu miasteczka i okolicy zaprosili mnie do siebie do domu. Wizyta była dla mnie zaskakująca, bo po raz pierwszy miałem okazję byś nie tylko w sal

Jedno z kilku miejsc w Omanie starożytnego handlu wonnościami. Było to bardzo bogate miasto i podobnie jak Al Baleed położone u ujścia rzeki. Zwarte miasto stało na wysokim klifie i było otoczone murami. Na niektórych blokach kamiennych widnieją hieroglify.

Mirbat to kilkutysięczne miasteczko rybackie leżące u podnóża Jabal Samham. Oprócz starego fortu i kilku nowych meczetów jest tu szereg starych i dużych domów kupieckich z symbolami łodzi na ścianach. Przy osadzie jest ciekawy cmentarz i mauzoleum.

Dhofar to obszarowo największa prowincja Omanu, a Salalah to stolica. Po setkach kilometrów przejazdu przez piaski pustyni dojeżdża się na wybrzeże. Z płaskowyżu pustynnego zjeżdża się przez średnio górzysty teren w dół. Obszar jest trawiasty, a w porze deszczowej ponoć bardzo zielon

Duże obszary wokół Marmul to pola naftowe, na poniższym zdjęciu droga odchodząca w bok od głównej drogi asfaltowej prowadząca do pola naftowego (małe punkciki spalanego gazu). Ruch na szosie jest bardzo, ale to bardzo nikły, czekałem nieraz kilka godzin, aby zobaczyć jadący samochód,

Raz Markaz okazał sie być tylko miejscem z nazwą, żadnych domostw, dobrze, że kierowca podrzucił mnie z powrotem do drogi głównej do Dhahar. To niewielka osada na pustyni, ale jest bar i sklep. Tu przenocowałem, a następnego dnia długo czekałem na samochód jadący dalej na południe. Po

Po zwiedzeniu Mudayrib przejechałem kilka zwykłych osad dojeżdżając do Sinaw. Następnym celem miało być odległe o ok. 1000 km miasto Salalah. Duże odległości, małe osady na pustyni i pola naftowe. W Sinaw złapałem okazję w okolice Ras Markaz

Do Mudayrib dojechałem pod wieczór. Wszedłem na wzgórze, rozejrzałem się dookoła - niezły widok - postanowiłem tu rozbić namiot - z boku miałem widok przez otwór w murze na kamienną wieżę, przed sobą u podnóża miasteczko i oazę. Następnego dnia wykąpałem się w łazience "Falaj

Hassan jest podobnie, jak Ali dość dużą osadą. Przy odrestaurowanym forcie jest spora oaza z uprawami - trochę zieleni....tam spotkałem Assada, który zaprosił mnie do siebie. W nocy odbyliśmy przejażdżkę po pustyni (takie nocne safari) odwiedzając jego znajomego mającego stado wielbłądów.

W dużej osadzie Jaalan Bani Bu Ali trafiłem na fort, który nie był odrestaurowany. Wszedłem przez otwór w murze przenosząc się w inny świat. Poza murami fortu było też sporo starych domów , niektóre jeszcze zamieszkałe.

Al Hadd to niewielka osada nad morzem. Atrakcją jest przede wszystkim plaża będąca lęgowiskiem żółwi, jest też odrestaurowany fort i nowy meczet. Po wsi chodzą głównie kozy.Dojechać tu i wyjechć stąd autostopem nie jest zbyt łatwo, bo ruch miejscowy jest nieduży, ale jest trochę tu

Ras to po arabsku przylądek. Na plaży Ras al Hadd stoi latarnia morska, a plaże są miejscem lęgowym żółwi. Na zdjęciu widać ślady żółwia. W Al Hadd są pracownicy chroniący ten obszar. Miedzy domami a plażą biegnie ulica z oświetleniem, a oświetlenie powoduje, że młode żółwie po wykluciu są zdezorientowane.

Na wzgórzu nad miastem wznosi się zamek Sinaysilah. Widać z niego miasto z licznymi nowymi meczetami. Sam zamek jest starannie odrestaurowany. Ruchu dużego nie ma, a wstęp kosztuje 500 baiza. Sur to port z tradycjami, nadal używa się tu tradycyjnych dhow, choć w użyciu są też łodzie z tworzywa sztucznego.Stare dhow są remontowane, bardzo stare są już chyba tylko dla archeologów... Do końca 2009 z Sur do leżącego po drugiej stronie cieśniny Al Ayjah można było dostać się promem.

Tuż przed Sur jest miejscowość Bilad as Sur. Jest tu odrestaurowany fort. Wokół jest sporo starych domostw, w czasie mojego pobytu jeszcze wiele zamieszkałych. Kilka kilometrów do Sur można przejść pieszo widząc jak zmienia się architektura.

Qalhat było kiedyś bardzo ważnym centrum handlowym (w mieście zatrzymał się m.in. Marco Polo). Miasto zostało zniszczone w XV wieku przez trzęsienie ziemi, zniszczeniu nie uległ tylko meczet - mauzoleum zbudowany w XIV wieku przez Bibi Maryam dla swojego zmarłego męża.

Od miejscowości Tiwi odchodzi długi wąwóz - co do nazwy nie mam zupełnej pewności, bo niektórzy mieszkańcy mówili o nim wadi Tiwi, niektórzy wadi Shab. Szedłem nim dość długo kąpiąc się po drodze i napotykając stare domostwa w jaskiniach, był tez kanał prowadzący wodę z gór (f

Jadąc wzdłuż wybrzeża z Muscat do Sur warto przystanąć przy leju krasowym w Dibab. Można się w nim nawet wykąpać, bo z jednej strony jest zejście. Woda jest ciepła i słona. Kierowcy nie spieszyło się, więc zaczekał aż się popluskam.

Abdullah ma mieszkanie w Muscat, więc przenocowałem i następnego dnia ruszyłem na południe w kierunku Sur. Ponieważ Abdullah spieszył się rano do pracy, więc za miasto musiałem wydostać się sam, Po Muscat jeżdżą mikrobusy spełniające role autobusów, jeżdżą szybko, a przejazdy są tanie.

W Muscat byliśmy przed południem, do wieczora było sporo czasu, więc objechaliśmy miasto (długie na ok.. 40 km) oraz okolice nad morzem łącznie z najwytworniejszym hotelem w Omanie.

Z Jabrin pojechałem do Muscat. Skorzystałem z okazji, że mój nowo poznany znajomy Abdullah, który gościł mnie kilka dni u siebie w Jabrin wracał do pracy w Muscat. Z Jabrin wiedzie do stolicy autostrada.

Kilka dni w Jabrin upłynęły w miłym towarzystwie, tutejsi Arabowie są otwarci i serdeczni.

Nikłe pozostałości po osadzie z epoki kamiennej

Jak poznałem Abdullaha? Szedłem wieczorem szosą w pobliżu Bahla szukając jakiegoś miejsca na namiot, gdy zatrzymał się obok mnie samochód. Po kilku słowach Abdullah zaprosił mnie do siebie. Kolejne dni obwoził mnie po okolicznych zabytkach, wieczorami spotykał się ze znajomymi na pusty

Grobowce sprzed 3000 lat, na liście UNESCO

Zwiedzanie zamku Jabrin

W Bahla znajduje się fort (chyba największy w Omanie) będący na liście UNESCO, wokół miasta jest wielokilometrowy mur obronny, a w centrum suk, na którym nie ma kobiet, zarówno sprzedający, jak i kupujący to sami mężczyźni.

Z Ghul na Jabal Shams i z powrotem, tu się zatrzymałem na noc, a rano powędrowałem wadi w górę

Jabal Shams to po arabsku góra słońca. Właściwie nie miałem zamiaru tam się udawać, gdyby nie dwóch młodych Omańczyków. Zaoferowali mi przejażdżkę. Na górę i w dół bez większego zatrzymywania się.

W pobliżu Al Hamra (ok. 15 km), w górach leży niewielka wioska Misfat.Większość osady to ruiny. Mieszka tu nadal niewielka liczba ludzi. Nad osadą górują resztki fortu, w pobliżu jest oaza nawadniana przez falaj prowadzący wodę z gór.

Z Nizwa wydostałem się szybko, a kierowca był tak miły, że dwukrotnie zbaczał z trasy - po raz pierwszy, aby pokazać mi system falaj (UNESCO), po raz drugi, aby dowieźć mnie do ruin osady Tanuf.

Nizwa ciągnie się wiele kilometrów, sporo szedłem na pieszo, w centrum jest fort, a przy nim targowisko. Przybyłem tu jednak już późnym popołudniem, kiedy na targu nikogo nie było.

Izki to jak wiele miejscowości w Omanie osada składająca się z dwóch części - starej i nowej.Chodząc wśród ruin spotkałem młodego Omańczyka, który zaprosił mnie na posiłek, ale ni do siebie, ale do swojego znajomego, do którego szedł z wizytą. Khamis ugościł mnie, oprowadził po

Pierwszego dnia dotarłem do Bidbid i tu rozbiłem namiot, rano zobaczyłem w pobliżu pasące się wielbłądy.

Fanja była pierwszą miejscowością, do której dojechałem po opuszczeniu międzynarodowego lotniska w As Seeb. Najpierw wyszedłem z lotniska na szosę, 2 km pieszo do ronda, a stamtąd autostopem ruszyłem poznawać Oman.

Tuż przed 5:00 jestem na lotnisku As Seeb. Pomimo akcentów bożonarodzeniowych od razu widać, że jestem w odmiennym kulturowo kraju. Mężczyźni noszą białe dishdasha, kobiety zwiewne czarne abaya. Otrzymanie wizy na 30 dni jest proste. W jednym okienku wpłaca się 6 riali, a w drugim otrzymuje pieczątkę wjazdową.