Mongołowie są narodem bardzo muzykalnym, a przede wszystkim uwielbiają śpiewać. Podróżnicy średniowieczni pisali, że mieszkańcy stepu chętnie śpiewali pieśni. Do dziś wykonuje się prastare mongolskie rzewne piosenki stepowe, zwane urt-duu ("długa piosenka"), z charakterystycznym zawodzeniem na wysokich tonach. Oddają one bezmiar otaczającego świata i stepu, opowiadają o życiu nomadów, miłości, zwierzętach, koniach, krajobrazie. Stepowe piosenki można często usłyszeć na żywo, podróżując publicznymi środkami transportu.

Mongołowie mają też specjalne piosenki, które śpiewają zwierzętom domowym, np. kiedy te chorują i nie chcą opiekować się nowo wydanym na świat potomstwem. Muzyka taka ma moc uzdrawiania.

Bardzo charakterystyczny jest też gwizdośpiew zwany chumu, polegający na wydobywaniu za jednym razem głębokich gardłowych tonów. Mongołowie prezentują zwykle chumu bez akompaniamentu, ale szczególnie ciekawie brzmi on, kiedy towarzyszą mu tradycyjne instrumenty: bębny (dzoo, damar), mongolski rodzaj lutni (towszuur) czy najbardziej znany instrument szarpany - morin chuur. Morin chuur, zwany też "mogolskimi skrzypcami", to instrument drewniany o prostokątnym pudle i długim gryfie zakończonym wyrzeźbioną głową konia, z dwiema strunami wykonanymi z końskiego włosia. Tradycyjnym tańcem Mongołów wykonywanym przez lamajskich mnichów jest cam - rytualny taniec w maskach. Taniec ten stanowi swoiste misterium teatralno-religijne, praktykowane w Tybecie od VII w. Rytualny taniec pantomimiczny wywodzi się z dawnych rytuałów szamańskich mających na celu przejście do świata duchów. Cam przedstawia bóstwa, które po śmierci czekają na ludzi oraz odpędza złe demony od danej miejscowości czy klasztoru. Aktorzy-tancerze ubrani są w maski taneczne przedstawiające zarówno bogów złych, jak i dobrych. Maski wykonywane z masy papierowej z dodatkiem kleju i gipsu (papier mâché), są następnie malowane i zdobione kamieniami szlachetnymi. Najbardziej popularnymi bóstwami przedstawianymi na maskach jest siwy starzec Cagaan (Biały), jeden z siedmiu tengri wysyłanych na ziemię (maska komiczna), buddyjski patron Mongolii, obrońca buddyzmu - Begce-darmapala (maska przerażająca) oraz Lasz-chan, patron sztuki (maska komiczna). Teatralny rytualny cam pierwszy raz zaprezentowano w Erdeni Dzuu (tutaj też oglądać można dużą kolekcje masek). Cam rozprzestrzenił się następnie na wszystkie klasztory mongolskie, w którym miał swoje indywidualne wersje związane z rodzajem masek i choreografią. Najbardziej uroczyste ceremonie odprawiano dziewiątego dnia ostatniego miesiąca lata.

Latasz samolotami? Chcesz dowiedzieć się ile godzin spędziłeś łącznie w powietrzu? Jaki pokonałeś dystans i ile razy okrążyłeś równik? Do jakich krajów latałeś i jakimi samolotami...? Zobacz nową funkcjonalność transAzja.pl: Mapa Podróży
Narzędzie pozwala na zapisanie w jednym miejscu zrealizowanych podróży lotniczych, naniesienie ich tras na mapie oraz budowanie statystyk. Wypróbuj już teraz!