Burzliwa historia nie zdołała zmienić wzorów architektury religijnej. Każdy kształt i kolor ma tu istotne, symboliczne znaczenie i jest regulowany przez dawne kanony.

Ważnym elementem szamanizmu jest kult przodków. Wśród zachodnich Buriatów dużą czcią cieszył się ich mityczny przodek Bucha Nojon Babaj.

Zabytki Irkucka pozwalają wyobrazić sobie, jak urokliwie musiały wyglądać XIX-wieczne drewniane miasta Syberii. Współczesna kultura i sztuka w okolicach Bajkału skupia się w największych ośrodkach miejskich.

W jurcie pana młodego czekano już z poczęstunkiem na ich przyjazd. Właściwy obrzęd ślubny odbywał się przed jurtą, gdzie wystawiano przedmiot symbolizujący ducha opiekuńczego domu (ongon), paliło się ognisko i zbierali się zaproszeni goście.

Od początku lat 90. XX w. rokrocznie odbywa się festiwal Geseriada. Z początku miał on upamiętniać tysiąclecie powstania eposu Geser, z czasem stał się szeroko pojmowanym festiwalem kultury buriackiej.

Dzieje języka buriackiego są niezwykle zawiłe. Należy on do mongolskiej grupy językowej i dzieli się na wiele dialektów. Przybywający z południa lamowie przynieśli ze sobą pismo.

Przez wieki Buriaci nauczyli się w pełni wykorzystywać dary otaczającej ich przyrody. Lato to dla nich czas zbierania jagód, leśnych owoców, szyszek, dzikiego czosnku, a nawet gałązek krzewu czeremchy, z których robi się mąkę.

Największe zmiany w życiu ludów syberyjskich przyniósł wiek XX. Władza radziecka zmuszała Ewenków i innych koczowników do osiadłego trybu życia - zakładano spółdzielnie hodowli reniferów, artele myśliwskie

Do kolejnych poważnych badań naukowych Zabajkala doszło w 1734 roku. Było to związane z drugą ekspedycja kamczacką Witusa Beringa.

Najstarszymi ewolucyjnie organizmami zwierzęcymi w Bajkale są gąbki - większość gatunków pochodzi z trzeciorzędu.