Najstarszymi ewolucyjnie organizmami zwierzęcymi w Bajkale są gąbki - większość gatunków pochodzi z trzeciorzędu.

Ziołolecznictwo jest na Syberii niezwykle popularne. Rdzenna ludność Przybajkala do dziś wykorzystuje różne gatunki dziko rosnących roślin w celach leczniczych i kulinarnych.

Wody Bajkału znajdują się w ciągłym ruchu. Na całej powierzchni jeziora występują wywoływane przez wiatr prądy poziome. Pionowa cyrkulacja wód jest wolna - wymiana powierzchniowych na głębinowe trwa 20 lat.

Bajkał jest znany jako najgłębsze jezioro świata. Największa głębia 1637 m – znajduje się w jego środkowej części, niedaleko wyspy Olchon.

Gdy zbliżamy się do Suche Bator (5886 km od Moskwy) wita nas widok ogromnego budynku stacji o architekturze stanowiącej mieszankę różnych stylów.

Około kilometra za stacyjką Bajkalskij Priboj trasa kolei opuszcza wybrzeże Bajkału kierując się w stronę Selengi.

Pierwszy dłuższy postój czeka nas w leżącym nad rzeką Klaźmą Włodzimierzu (210 kilometr na trasie kolei - ponad trzy godziny jazdy od Moskwy).

Za punkt początkowy trasy kolejowej na rosyjski Daleki Wschód uważa się obecnie Dworzec Jarosławski w Moskwie.

Rosja otrzymała pozwolenie od Chin na przeprowadzenie nitki przez Mandżurię łączącej Trasę Zabajkalska z Władywostokiem.

Po raz pierwszy temat budowy Kolei Transsyberyjskiej podjął w 1857 r. generał-gubernator Wschodniej Syberii Murawiow-Amurski.