- Co tu się właściwie dzieje? - zapytałem syna właściciela hotelu w Pokharze, w którym się zatrzymałem.
Madi zdawał się być myślami gdzieś daleko. Siedział na kamieniu ze wzrokiem utkwionym w pochmurne niebo. Raz po raz zaciągał się skrętem.
- Madi! - powiedziałem głośniej, mając nadzieję na wyrwanie go z zamyślenia - czy macie teraz w Nepalu jakieś święto?
Niewzruszony spojrzał w moją stronę.
- Chcesz manali? - zapytał monotonnie.
- Nie chcę manali - odpowiedziałem stanowczo - Chcę wiedzieć co się dzieje dookoła mnie - dodałem, nie mając pewności, czy mnie zrozumie.
Ostatniego ranka wyruszyłem z Kathmandu do Pokhary. Autobus załadowany był samymi turystami. Ja, jeden Amerykanin i dwudziestu kilku Japończyków.....
Pojazd turlał się po żwirowych ulicach przedmieść stolicy. Gdzieś w deszczu dostrzegłem tańczącą postać z maską krowy na głowie. Wokół kłębił się tłum dzieciaków.
Pewnie jakiś spontaniczny lokalny rytuał - pomyślałem i oddałem się kilkugodzinnej drzemce. Zasypiając stwierdziłem, że swoją drogą fajnie było by wziąć w czymś takim udział, albo chociaż poprzyglądać się i porobić zdjęcia.....
Obudziły mnie wstrząsy. Autobus zjechał z asfaltowej drogi, albo inaczej asfalt się skończył.... Koła przeskakiwały z kamieni do wypełnionych błotem zagłębień i znowu na kamienie.... Chwilami miałem wrażenie, że pojazd, którego dach załadowany był plecakami, przypominający przez to szafę, bo zdawał się być wyższy niż dłuższy, przewróci się.......
- A wy macie w Amsterdamie manali? - tym razem Madi wyrwał mnie z zamyślenia, w które nota bene przez niego właśnie wpadłem.
W Amsterdamie? A! już wiem - Holland-Poland - dla ludzi w tym rejonie świata to wszystko jedno, a dla Madiego, będącego już po kilku manali, przede wszystkim.
- Tak - powiedziałem, nieco wyprowadzony z równowagi - w Amsterdamie mamy dużo manali - i jakby mając nadzieję, że wreszcie zaspokoję swoją ciekawość zapytałem szybko - a co z tym świętem?
- Gaijatra - odpowiedział krótko i zaczął się cicho śmiać.
Ja nie mogę! Przyjeżdża człowiek do ich kraju, chce się czegoś ciekawego dowiedzieć, a oni jak nie trawka, to nie mówią po angielsku. A propos, podobno nawet polski konsul honorowy w Kathmandu nie mówi po polsku....
- Madi - usiadłem bliżej - skoncentruj się i powiedz mi, co to jest Gaijatra.....
Spojrzał na mnie poważnie i akcentując każdą sylabę wystękał: Święto Wesołej Śmierci, po czym znowu pogrążył się w cichym chichocie.....
Zacząłem się zastanawiać i przypomniałem sobie, że gdy autobus wjechał na ulice Pokhary, stanęliśmy w korku. Z oddali dały się słyszeć śpiewy i jakaś muzyka. Po chwili okazało się, że stoimy dokładnie na szlaku jakiejś procesji, zbliżającej się powoli do autobusu, który o mało co się nie przewrócił pod wpływem naporu błyskających fleszami Japończyków. Rzucili się na prawą stronę pojazdu opuszczając chaotycznie swoje miejsca po lewej jego stronie....
- Ludzie przebierają się za krowy - zaczął nagle - tylko mężczyźni, rozumiesz? Tylko mężczyźni mogą się przebierać. Ale co by to była za zabawa bez kobiet? - zadał sobie pytanie i od razu na nie odpowiedział - żadna!
Zamilkł na chwilę, aby wzmocnić organizm dawką dymu.
- Tylko mężczyźni świętują i aby nie zabrakło kobiet to sami je sobie organizują - zachichotał - przebieramy się za kobiety, malujemy....
Zamilkł, aby po kolejnym uderzeniu manali spojrzeć w chmury i zaczerpnąć z nich odrobinę natchnienia.
- I co dalej - zapytałem.
- Krowa jest najważniejsza. Każdy, kto od ostatniego święta stracił kogoś bliskiego, wiesza krowie na szyi jego zdjęcie i idzie z całym orszakiem....... to ma być....
Madi nie dokończył. To było ponad jego siły. Po prostu zasnął........

Latasz samolotami? Chcesz dowiedzieć się ile godzin spędziłeś łącznie w powietrzu? Jaki pokonałeś dystans i ile razy okrążyłeś równik? Do jakich krajów latałeś i jakimi samolotami...? Zobacz nową funkcjonalność transAzja.pl: Mapa Podróży
Narzędzie pozwala na zapisanie w jednym miejscu zrealizowanych podróży lotniczych, naniesienie ich tras na mapie oraz budowanie statystyk. Wypróbuj już teraz!