Huangshan

Huang Shan (chin. upr. 黄山, chin. trad. 黃山, pinyin Huáng Shān, dosł. „Żółta Góra”) – pasmo górskie w południowej części prowincji Anhui we wschodnich Chinach. Budują je masy skalne wypiętrzone z dna pradawnego morza w erze mezozoicznej, około 100 milionów lat temu, natomiast sama rzeźba gór jest wynikiem działalności lodowców w czwartorzędzie. Najbujniejsza roślinność występuje poniżej 1100 m n.p.m., a drzewa rosną do górnej granicy lasu na wysokości 1800 m n.p.m.

Obszar słynie z krajobrazów, wschodów słońca, granitowych szczytów o osobliwych kształtach, charakterystycznego gatunku sosny Pinus hwangshanensis i zjawiska morza mgieł. Góry Huang Shan są częstym tematem w chińskim malarstwie i literaturze, a także nowoczesnej fotografii. Zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO i stanowią jedno z głównych miejsc turystycznych w Chinach.

Przyroda

Góry Huang Shan słyną ze wschodów słońca, sosen, „osobliwie wystających granitowych szczytów” i widoków na chmury, które dotykają zboczy przez ponad 200 dni w roku.

W paśmie Huang Shan wyróżnić można wiele szczytów, niektóre wznoszą się na wysokość ponad 1000 m n.p.m.. Trzy najwyższe i najbardziej znane góry to Lianhua Feng („Szczyt Lotosu”, 1864 m n.p.m.), Guangming Ding („Szczyt Światła”, 1840 m n.p.m.) i Tiandu Feng („Stolica Nieba”, 1829 m n.p.m.). Powierzchnia obszaru światowego dziedzictwa UNESCO wynosi 154 km2, a jego otuliny – 142 km2. Góry powstały w mezozoiku, około 100 milionów lat temu, kiedy na skutek wypiętrzenia się mas skalnych zniknęło pradawne morze. Później, w okresie czwartorzędu, krajobraz rzeźbiły lodowce.

Roślinność Huang Shanu zmienia się wraz z wysokością. Obszar poniżej 1100 m n.p.m. pokrywa las wilgotny. Od 1100 m n.p.m. aż do granicy drzew na wysokości 1800 m n.p.m. rozciąga się las liściasty. Powyżej występuje piętro alpejskie o zróżnicowanej roślinności zielnej. Reprezentowana jest tutaj jedna trzecia rodzin mszaków i ponad połowa rodzin paprotników spotykanych w Chinach. Od gór Huang Shan pochodzi nazwa gatunku sosny Pinus hwangshanensis, postrzeganego jako przykład żywotności, gdyż bardzo dobrze się rozwija, wyrastając prosto ze skał. Wiele sosen rosnących na tym obszarze ma ponad 100 lat i własne nazwy (przykładem może być Ying Ke czyli „Sosna Witająca Gości”, której wiek szacuje się na ponad 1500 lat). Sosny różnią się znacznie pod względem kształtu i wielkości, a najbardziej zakrzywione uznaje się za najciekawsze. Ponadto wilgotny klimat obszaru sprzyja uprawie herbaty, stąd Huang Shan nazwano „jednymi z najważniejszych chińskich gór porośniętych herbatą”. Maofeng cha (“Herbata Futrzany Szczyt”), znana lokalna odmiana zielonej herbaty, zawdzięcza swoją nazwę omszonym końcówkom liści herbacianych, które występują na tym terenie.

Z górskich wierzchołków można często podziwiać zalegającą poniżej powłokę chmur. Ze względu na jej podobieństwo do oceanu widoki te nazywa się ogólnie „Morzem Chmur” (chin. 云海; pinyin: yúnhǎi) lub “Morzem Huangshan”. Wiele z nich znanych...