Agra

Większość pociągów z Delhi przyjeżdża na dość odległą stację Agra Cantt. Zaraz po wyjściu z peronu należy przygotować się na ciężką przeprawę z kierowcami oferującymi swoje usługi. Bywa nieprzyjemnie i to nie za sprawą turystów lecz bardzo zaciekłej walki o turystę pomiędzy samymi kierowcami.

Dokładnie na przeciw wyjścia ze stacji znajduje się budka pre-paid taxi. Można tam opłacić nie tylko taksówkę ale też i tuk-tuki. Jest to całkiem wygodne rozwiązanie bo w oknie wywieszony jest czytelny cennik przejazdów. Problem jest tylko w tym, aby dostać się do tej budki...

Ceny są dość mocno zawyżone jak na warunki Indii, ale łapanie tuk-tuka nieco dalej od stacji będzie cenowo bardzo podobne - wszak to miasto Taj Mahalu.

Całkiem niezłym rozwiązaniem jest wynajęcie taxi lub tuk-tuka na godziny (jest taka opcja w wywieszonym cenniku). Wynajęcie pojazdu nie uwzględnia ewentualnych opłat za parking pod obiektami (co też jest napisane na tablicy).

Warto wiedzieć, że udając się do Taj Mahal z wynajętym kierowcą należy kazać mu jechać na parking pod Bramą Południową. To jest jedyny parking pod Taj Mahal który nie ma opłat za parkowanie (stan na luty 2011).

Do Taj Mahal prowadzą 3 bramy: zachodnia, południowa i wschodnia. Przy każdej z nich znajduje się kasa biletowa i przechowalnia bagaży. Tylko przy kasie obok bramy zachodniej znajduje się kasa dla obcokrajowców. Nie różni się ona niczym od innych ale można faktycznie szybciej nabyć bilety.

Brama zachodnia jest zawsze najbardziej oblegana i tam stoi się w najdłuższych kolejkach do wejścia. Warto od razu kierować się do bramy południowej. Po pierwsze jest blisko darmowego parkingu (co jest ważne dla tych na których czeka kierowca z pojazdem) a po drugie kasa biletowa znajduje się tuż obok przechowali bagażu. Jest to o tyle istotne, że gdy na bramce ochrony coś zostanie u nas zakwestionowane to jesteśmy odsyłani do przechowalni i od początku stajemy w długiej kolejce. Przechowalnia bagażu przy bramie zachodniej jest oddalona o dobre 100m od bramki ochrony.

Wejście na teren Taj Mahal jest bardzo restrykcyjne. Ochrona na bramkach jest bardzo skrupulatna i mało przyjazna. Najlepszym rozwiązaniem byłoby wejść w samej bieliźnie z aparatem foto w ręku. Nie ma szans na wniesienie do środka: papierosów, zapalniczek, zapałek, wszelkich butelek (w tym z wodą i innymi napojami), drobnych przekąsek, ciastek czy słodyczy (uwaga diabetycy), gum do żucia, ostrych narzędzi, dużych toreb bez względu na ich zawartość, statywów fotograficznych, latarek, kupionych pamiątek (nawet tych kupionych w okolicznych sklepach) czy nawet dziecięcych zabawek (istne kuriozum, ale testowane w praktyce).

Wszystko co nie spodoba się ochronie albo ląduje w koszu albo musimy to odnieść do bezpłatnej przechowalni.

W ramach biletu wstępu, zagraniczni turyści (czyli wszyscy ci którzy zapłacili bilet w cenie 750 INR) dostają dodatkowo butelkę wody (autoryzowanej), papierowy woreczek do jej noszenia oraz folię na buty (na samej platformie Taj Mahal chodzi się bez butów)

Po prawej i lewej stronie Mauzoleum stoją dwie budowle z czerwonego piaskowca przypominające meczety. Tylko ten po lewej stronie jest meczetem i podlega zasadą typowym dla zwiedzania meczetu. W prawdzie turyści dostają foliowe ochraniacze na buty ale i tak wchodząc do środka meczetu bezwzględnie należy zdjąć obuwie. W przeciwnym razie skończy się to głośną awanturą.

Tadź Mahal można także zobaczyć z parku, który znajduje się na północnym brzegu Jamuny. Przy dobrej widoczności - o co w bardzo zanieczyszczonej Agrze trudno, Mauzoleum jest na wyciągnięcie ręki. Nie można go wprawdzie dotknąć i sprawdzić gładkości kamiennych inkrustacji, ale nikt nam nie będzie przeszkadzał.

Jest to obiekt wyjątkowy w swoim rodzaju i bezwzględnie należy go zobaczyć. Nie na każdym może zrobić wielkie wrażenie, ale większa część osób zwiedzających go jest zachwycona. Minusem jest wielka ilość zwiedzających oraz turyści indyjscy, którzy potrafią uprzykrzyć zwiedzanie nieustannymi prośbami o zrobienie wspólnego zdjęcia.

Na teren Taj Mahal nie można wnieść (bez wcześniejszego pozwolenia) statywów fotograficznych. Niejasne jest prawo dotyczące amatorskiego filmowania. Na bramkach ochrony nikt nie robi problemów przy wnoszeniu amatorskiej kamery video, jednak w środkowej bramie (skąd rozpościera się klasyczny widok na Taj Mahal) znajduje się wielki napis "tylko do tego miejsca można korzystać z kamer video". Obok znajduje się przechowalnia kamer. Wynika z tego, że robienie filmów w głębi kompleksu jest zabronione. Inna sprawa to fakt, że ilekroć uda się przemycić kamerę przez ten punk to dalej nikt już problemów nie robi przy filmowaniu. Przepis oczywiście nie uwzględnia aparatów foto z opcją video...